مرگ ایوان ایلیچ

قصه‌ی این کتاب چیه؟

"مرگ ایوان ایلیچ" (به انگلیسی: The Death of Ivan Ilyich) یکی از شاهکارهای لئو تولستوی، نویسنده برجسته روس، است که در سال ۱۸۸۶ منتشر شد. این رمان کوتاه، که اغلب به‌عنوان یکی از بهترین آثار ادبیات جهان شناخته می‌شود، به زبان روسی نوشته شده و در ایران نیز با ترجمه‌های مختلفی از جمله ترجمه‌ی کیومرث پارسای یا صالح حسینی توسط ناشرانی مثل نشر نیلوفر یا نشر چشمه به فارسی در دسترس است. این کتاب با نثری ساده اما عمیق، به موضوعاتی چون مرگ، زندگی، و پوچی ارزش‌های اجتماعی می‌پردازد و از دیدگاه فلسفی و روان‌شناختی اثری ماندگار محسوب می‌شود. داستان با اعلام مرگ ایوان ایلیچ، قاضی‌ای موفق در سن ۴۵ سالگی، آغاز می‌شود و سپس به گذشته او بازمی‌گردد. ایوان مردی است که زندگی‌اش را بر اساس انتظارات جامعه ساخته: شغلی آبرومند، ازدواجی معمولی، و خانه‌ای شیک. اما وقتی بیماری‌ای ناشناخته (که احتمالاً سرطان است) او را درگیر می‌کند، همه چیز تغییر می‌کند. او ابتدا درد را نادیده می‌گیرد، سپس با خشم و ناامیدی به آن واکنش نشان می‌دهد و در نهایت، در لحظات پایانی زندگی، به آرامشی عمیق می‌رسد که از پذیرش مرگ و رهایی از ترس ناشی می‌شود. کتاب به بخش‌های زیر تقسیم می‌شود (هرچند در متن اصلی به‌صورت فصل‌بندی صریح نیست، اما ساختار روایی آن قابل تفکیک است): آغاز با مرگ: داستان با مراسم تشییع جنازه ایوان شروع می‌شود و واکنش سرد و خودخواهانه اطرافیانش را نشان می‌دهد. زندگی پیش از بیماری: تولستوی زندگی روزمره و موفقیت‌های ظاهری ایوان را با طنزی تلخ توصیف می‌کند. مواجهه با بیماری: این بخش، مبارزه ایوان با درد جسمی و رنج روحی را به تصویر می‌کشد و تنهایی او را برجسته می‌کند. پذیرش و رهایی: در پایان، ایوان با مرگ آشتی می‌کند و نور امیدی در آخرین لحظات زندگی‌اش می‌بیند. این اثر به دلیل عمق روان‌شناختی و سادگی روایتش، هم برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک و هم برای کسانی که به دنبال تأمل در مسائل وجودی هستند، جذاب است. ترجمه‌های فارسی آن معمولاً با حفظ لحن فلسفی و ادبی تولستوی، این تجربه را به خوبی منتقل می‌کنند.